شناظی

لغت نامه دهخدا

شناظی. [ ش َ ] ( ع اِ ) ج ِ شنظوة یا شناظ. سر کوه و کرانه آن. ( از منتهی الارب ). بالای کوه. ( از اقرب الموارد ). || ج ِ شنظاة. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شنظوة و شناظ و شنظاة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس