شناسی

لغت نامه دهخدا

شناسی. [ ش ِ ] ( حامص ) به صورت ترکیب به معنی شناسایی و آگاهی به کار می رود و ترکیبات ذیل در آن هست :
- آب شناسی . آدم شناسی. انجم شناسی. ایران شناسی.جمجمه شناسی. جنگل شناسی. جواهرشناسی. جوهرشناسی. حق شناسی. حیوان شناسی. خاک شناسی. خاورشناسی. خداشناسی. خطشناسی. خودشناسی. روانشناسی. زمین شناسی. سبک شناسی. ستاره شناسی. سخن شناسی. سکه شناسی. سنگ شناسی. شرق شناسی. شعرشناسی. عرب شناسی. قبله شناسی. قیافه شناسی. کتاب شناسی. گوهرشناسی. مردم شناسی. معدن شناسی. میکرب شناسی.نبات شناسی. نمک شناسی. وقت شناسی. هواشناسی.
و رجوع به ترکیبات شناس شود.

فرهنگ فارسی

به صورت ترکیب به معنی شناسایی و آگاهی به کار می رود .

پیشنهاد کاربران

همایگی و ن هماهنگی
روان شناسی تکایه.
روان کاوی همایه.
سرمایه شناسی تکایه وهماهنگی.
مردم شناسی جایگاهی ( تاریخی وجغرافیایی ) .
سرمایه شناسی همگانی.
سرمایه شناسی سیاسی.
سرمایه شناسی ویژانی.
سرمایه شناسی جهانی.
سرمایه شناسی کشوری.

بپرس