وجود سیاره نپتون پیش از این که به طور مستقیم مشاهده شود، به وسیلهٔ ریاضی پیش بینی شده بود. طبق محاسبات اوربن لو وریه، مشاهدات تلسکوپی توسط یوهان گوتفرید گاله در رصدخانه برلین در شب ۲۳–۲۴ سپتامبر ۱۸۴۶ بر وجود یک سیاره بزرگ دلالت می کرد. این یک لحظه حسّاس در زمینه علم در قرن نوزدهم به شمار می رفت و مهر تأییدی بر قانون گرانش نیوتن بود. فرانسوا آراگو در این زمینه گفت: «اوربن لو وریه این سیاره را با نوک قلم خود کشف کرد. »
گذشته از آن، پس از کشف، معلوم شد که نپتون پیش از آن چندین بار مورد مشاهده قرار گرفته بود اما شناسایی نشده بود، و بسیاری از ستاره شناسان بودند که محاسبات گوناگونی در مورد محل آن انجام دادند که به مشاهدهٔ آن منجر نشد. تا سال ۱۸۴۷، سیاره اورانوس تقریباً یک مدار کامل را از زمان کشف ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۱ به اتمام رسانده بود و ستاره شناسان یک سری از بی نظمی ها را در مسیر آن کشف کرده بودند که توسط قانون گرانش نیوتون قابل توضیح نبود. با این وجود، این بی نظمی ها، در صورتیکه جاذبه یک سیاره دورتر و ناشناخته، مسیر خود را در اطراف خورشید مختل کند، قابل حل شدن بود. در سال ۱۸۴۵، ستاره شناسان اوربن لو وریه در پاریس و جان کاوچ آدامز در کمبریج به طور جداگانه، محاسبات دقیقی را برای تعیین ماهیت و موقعیت چنین سیاره ای را آغاز کردند. موفقیت اوربن لو وریه، منجر به اختلافات شدید بین المللی بر روی اولویت شناسایی نپتون شد، زیرا اندکی پس از کشف جورج بیدل ایری، ستاره شناس انگلیسی، اعلام کرد که جان آدامز هم وجود این سیاره را پیش بینی کرده است. با این حال در سال ۱۸۴۶ انجمن سلطنتی اوربن لو وریه را برندهٔ مدال کاپلی اعلام کرد بدون آنکه از آدامز یادی شود. کشف نپتون در ۱۷ روز بعد، منجر به کشف قمر تریتون توسط ویلیام لاسل شد.
نپتون برای مشاهده با چشم غیرمسلح بسیار تاریک است: قدر ظاهری آن هرگز روشن تر از ۷٫۷ نیست. [ ۱] بنابراین اولین مشاهدات نپتون فقط بعد از اختراع تلسکوپ ممکن شد. شواهدی مبنی بر اینکه نپتون پیش از این توسط گالیله در سال ۱۶۱۳ و ژروم لالاند در سال ۱۷۹۵، و جان هرشل در ۱۸۳۰ دیده شده وجود دارد، اما معلوم نیست که در آن زمان از طرف آن ها به عنوان یک سیاره شناخته شده باشد. [ ۲] این مشاهدات پیش از اکتشاف در تعیین دقیق مدار نپتون مهم بودند. نپتون به طور برجسته در تلسکوپ های اولیه ظاهر می گردد، به همین دلیل احتمالاً سوابق مشاهدهٔ آن قبل از کشف وجود دارد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگذشته از آن، پس از کشف، معلوم شد که نپتون پیش از آن چندین بار مورد مشاهده قرار گرفته بود اما شناسایی نشده بود، و بسیاری از ستاره شناسان بودند که محاسبات گوناگونی در مورد محل آن انجام دادند که به مشاهدهٔ آن منجر نشد. تا سال ۱۸۴۷، سیاره اورانوس تقریباً یک مدار کامل را از زمان کشف ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۱ به اتمام رسانده بود و ستاره شناسان یک سری از بی نظمی ها را در مسیر آن کشف کرده بودند که توسط قانون گرانش نیوتون قابل توضیح نبود. با این وجود، این بی نظمی ها، در صورتیکه جاذبه یک سیاره دورتر و ناشناخته، مسیر خود را در اطراف خورشید مختل کند، قابل حل شدن بود. در سال ۱۸۴۵، ستاره شناسان اوربن لو وریه در پاریس و جان کاوچ آدامز در کمبریج به طور جداگانه، محاسبات دقیقی را برای تعیین ماهیت و موقعیت چنین سیاره ای را آغاز کردند. موفقیت اوربن لو وریه، منجر به اختلافات شدید بین المللی بر روی اولویت شناسایی نپتون شد، زیرا اندکی پس از کشف جورج بیدل ایری، ستاره شناس انگلیسی، اعلام کرد که جان آدامز هم وجود این سیاره را پیش بینی کرده است. با این حال در سال ۱۸۴۶ انجمن سلطنتی اوربن لو وریه را برندهٔ مدال کاپلی اعلام کرد بدون آنکه از آدامز یادی شود. کشف نپتون در ۱۷ روز بعد، منجر به کشف قمر تریتون توسط ویلیام لاسل شد.
نپتون برای مشاهده با چشم غیرمسلح بسیار تاریک است: قدر ظاهری آن هرگز روشن تر از ۷٫۷ نیست. [ ۱] بنابراین اولین مشاهدات نپتون فقط بعد از اختراع تلسکوپ ممکن شد. شواهدی مبنی بر اینکه نپتون پیش از این توسط گالیله در سال ۱۶۱۳ و ژروم لالاند در سال ۱۷۹۵، و جان هرشل در ۱۸۳۰ دیده شده وجود دارد، اما معلوم نیست که در آن زمان از طرف آن ها به عنوان یک سیاره شناخته شده باشد. [ ۲] این مشاهدات پیش از اکتشاف در تعیین دقیق مدار نپتون مهم بودند. نپتون به طور برجسته در تلسکوپ های اولیه ظاهر می گردد، به همین دلیل احتمالاً سوابق مشاهدهٔ آن قبل از کشف وجود دارد. [ ۳]
wiki: شناسایی نپتون