شمیله

لغت نامه دهخدا

شمیله. [ ] ( اِخ ) محمدبن حسن بن سهل ، برادر ذوالریاستین فضل بن سهل. این مرد از طرفداران علوی صاحب زنج بود و بعد تسلیم خلیفه شد و در خفا برای علویان دعوت کرد و به سال 286 هَ. ق. کشته شد. ( مروج الذهب ج 2 ص 333 ).... در عهد معتضد از وی سعایت کردند که از برای مرد گمنامی دعوت می کند و گروهی از لشکریان را فاسد کرده است و معتضد او را با عبداﷲبن المهتدی بگرفت و هرچه از شمیله پرسیدند به چیزی اقرار نکرد. پس او را به خشبه خیمه بستند و آتش برافروختند و شمیله را بر آن آتش کباب کردند... و اقرار نکرد تا سرش ببریدند. ( از مجمل التواریخ و القصص ص 367 ).

فرهنگ فارسی

طبع، سرشت، شمائل جمع

فرهنگ عمید

طبع، سرشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس