شمشیرگری. [ ش ِ / ش َ گ َ ]( حامص مرکب ) عمل و شغل شمشیرگر. ساختن شمشیر. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( اِ مرکب ) محل و دکان شمشیرگر. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شمشیرگر شود.
