شمشیردار. [ ش ِ / ش َ ] ( نف مرکب ) دارنده ٔتیغ. ( فرهنگ لغات ولف ). سائف. سیاف. ( دهار ). سپاهیی که به شمشیر مسلح باشد. در برابر نیزه دار و گرزدار و جز اینها. || نگاهدارنده شمشیر. مأمورحمل و نگاهداری شمشیر : در دستگاه سلطنت غلامی که وی را قماش گفتندی و شمشیردار بود و در دیوان او را جاندار گفتندی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 121 ).
