(شیخ ) محمد مهدی بن (ملا ) غلامعلی مشهور به حاجی آقا خوند بن حسن رضا بن خدابنده بن رضا بنده ( ف. ۱۳۳۱ ه.ق ./ ۱۹۱۳ م . ) . پدر وی در عبدالرب آباد ساکن بود و در آن حدود مشهور و صاحب ریاست دینی بود محمد مهدی مقدمات علوم را از صرف و نحو و معانی و بیان و فقه و اصول در قزوین نزد علمای مشهور آن شهر فرا گرفت . سپس بتهران آمد و سالی چند در مدرسه دوستعلی خان معیرالممالک بتکمیل تحصیلات خود پرداخت در حدود سال ۱۲۹۴ ه.ق.بر حسب انتخاب اعتضاد السلطنه وزیر علوم بسمت یکی از مولفان چهارگانه نامه دانشوران در اداره دار التالیف پذیرفته شد. مولفان کتاب مزبور تا آخر عمر اعتضاد السلطنه ( ۱۲۹۸ ه.ق . ) تحت نظر وی برای جلد اول کار کردند و پس از وفات آن شاهزاده آن اداره و همه متعلقات آن بحکم ناصر الدین شاه به اعتماد السلطنه منتقل گردید و وی فضلای عضو اداره دارالتالیف یا دارالترجمه را وا میداشت کتابهایی که خود او موضوع آنها را اقتراح میکرد تالیف کنند و سپس خود وی آنها را باسم خویش منتشر میکرد.مثلا کتاب المائر و الاقار بقلم شمس العلمائ صاحب ترجمه است و دیگر جزو اعظم سه جلد مطلع الشمس نیز عینا بانشائ اوست مگر شرح احوال شعرای فارسی ). وی از دوستان و همکاران صمیمی عبدالوهاب قزوینی بود و در سنی قریب ۷٠ سالگی در گذشت ( قزوینی . یادگار ۳ : ۵ ص ۵۷ ببعد ) آفتاب دانشمندان
