[ویکی نور] «محمد مهدی شمس الدین»، به سال 1936م / 1354ق، در خانواده شیخ عبد الکریم، در نجف اشرف پا به دنیا نهاد. پدرش از لبنانی های مقیم عراق و از روحانیان سرشناس و مدرس علوم دینی بود.
سلسله خاندان او، به شمس الدین محمد مکی، معروف به شهید اول می رسد. دوازده ساله بود که پدرش عزم بازگشت به لبنان را نمود. وی، محمد مهدی را به رفتن از نجف یا ماندن در آن مخیر کرد، اما از آن جا که وی شیفته فراگیری علوم اسلامی بود، با وجود همه دشواری های زندگی و فقر شدید، اقامت در نجف را ترجیح داد و 35 سال به تحصیل و پژوهش پرداخت. با سخت کوشی در کسب معرفت و دانش، سریعاً به درجه اجتهاد رسید و در مقام یکی از استادان سطح عالی حوزه علمیه نجف قرار گرفت.
شمس الدین، به عنوان متفکر و پژوهش گر در میان حوزویان شناخته شده بود. از سوی دیگر، وی، معاون مرجع مطلق آن زمان؛ یعنی آیة الله سید محسن حکیم بود. این موقعیت، زمینه مناسبی را فراهم می آورْد تا وی بتواند استعدادهای ذاتی خود را به شکوفایی برساند و در کوران حوادث مختلف آب دیده گردد. به علاوه، حضورش در بیت مرجعیت، موجب آشنایی او با شخصیت هایی همچون سید موسی صدر، سید محمد باقر صدر، سید محمد باقر حکیم، سید مهدی حکیم، سید محمد تقی حکیم - که همگی به خانه آیة الله سید محسن حکیم رفت و آمد داشتند - گردید. پیوستن او به تشکیلات مرجعیت آیة الله سید ابو القاسم خویی پس از رحلت آیة الله سید محسن حکیم، از وی شخصیت بارزتری ساخت.
در 1969؛ یعنی پس از تأسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان و ضرورت حضور شمس الدین، وی، به لبنان عزیمت کرد تا از نزدیک به همکاری با سید موسی صدر مشغول گردد. با هجرت به لبنان، عصر جدیدی در زندگانی و فعالیت های وی گشوده شد. مؤسسه ها و مراکز مختلف اجتماعی و فرهنگی را تأسیس و اداره کرد.
پس از مفقود شدن سید موسی صدر، به ریاست مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد و بدین وسیله رهبری شیعیان لبنان را بر عهده گرفت و به عنوان یک شخصیت سیاسی در صحنه لبنان حضور یافت.
سلسله خاندان او، به شمس الدین محمد مکی، معروف به شهید اول می رسد. دوازده ساله بود که پدرش عزم بازگشت به لبنان را نمود. وی، محمد مهدی را به رفتن از نجف یا ماندن در آن مخیر کرد، اما از آن جا که وی شیفته فراگیری علوم اسلامی بود، با وجود همه دشواری های زندگی و فقر شدید، اقامت در نجف را ترجیح داد و 35 سال به تحصیل و پژوهش پرداخت. با سخت کوشی در کسب معرفت و دانش، سریعاً به درجه اجتهاد رسید و در مقام یکی از استادان سطح عالی حوزه علمیه نجف قرار گرفت.
شمس الدین، به عنوان متفکر و پژوهش گر در میان حوزویان شناخته شده بود. از سوی دیگر، وی، معاون مرجع مطلق آن زمان؛ یعنی آیة الله سید محسن حکیم بود. این موقعیت، زمینه مناسبی را فراهم می آورْد تا وی بتواند استعدادهای ذاتی خود را به شکوفایی برساند و در کوران حوادث مختلف آب دیده گردد. به علاوه، حضورش در بیت مرجعیت، موجب آشنایی او با شخصیت هایی همچون سید موسی صدر، سید محمد باقر صدر، سید محمد باقر حکیم، سید مهدی حکیم، سید محمد تقی حکیم - که همگی به خانه آیة الله سید محسن حکیم رفت و آمد داشتند - گردید. پیوستن او به تشکیلات مرجعیت آیة الله سید ابو القاسم خویی پس از رحلت آیة الله سید محسن حکیم، از وی شخصیت بارزتری ساخت.
در 1969؛ یعنی پس از تأسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان و ضرورت حضور شمس الدین، وی، به لبنان عزیمت کرد تا از نزدیک به همکاری با سید موسی صدر مشغول گردد. با هجرت به لبنان، عصر جدیدی در زندگانی و فعالیت های وی گشوده شد. مؤسسه ها و مراکز مختلف اجتماعی و فرهنگی را تأسیس و اداره کرد.
پس از مفقود شدن سید موسی صدر، به ریاست مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد و بدین وسیله رهبری شیعیان لبنان را بر عهده گرفت و به عنوان یک شخصیت سیاسی در صحنه لبنان حضور یافت.
wikinoor: شمس الدین،_محمدمهدی