شمره

لغت نامه دهخدا

شمره. [ ش ُ م َ رَ ] ( اِ )مأخوذ از شمار. شماره : و کسری انوشروان بفرمود تا به سه دفعه بستانند [ خراج را ] و در سرایی که آن را سرای سمره گفتندی جمع کنند و مراد به سمره ، سه نجم و دفعات است و بعضی دیگر گویندکه آن سرای را شمره می گفتند مأخوذ از شمار از سخن اهل عجم که آن حساب و شمار است. ( ترجمه تاریخ قم ص 180 ). رجوع به شمرج شود.

فرهنگ فارسی

ماخوذ از شمار

پیشنهاد کاربران

در گویش قدیمی مردم حسامی ( شهری کهن در شمال شرق استان فارس ) به چکمه شُمره نیز گویند
شمره ، shomreh , در شمار ، در شمار آوردن ، در زمره، در زمره بودن ، در شمره ی اهل ریا ، ما رانبودی جای پا ، تا گفته ام هو یاعلی ، واردشدم دراولیا

بپرس