شمایل شکنی

شَمایل شکنی (iconoclastics)
(یا: تمثال شکنی) شمایل شکن ها کسانی هستند که در اصل با پیروی از فرمان دوم خدا به موسی، به این مضمون که هیچ«تمثال تراشیده»ای را مپرست، تمثال های مذهبی را شدیداً ردّ و منع می کنند. تحت تأثیر اسلام و یهودیت، نهضت شمایل شکنی در امپراتوری بیزانس پدید آمد و در ۷۲۶م امپراتوری لئون سوم آن را تأیید کرد. پیگرد بی امان کسانی که شمایل ها را می ساختند و آن ها را گرامی می داشتند ادامه یافت تا قرن ۹م که شمایل شکنی بدعت شمرده شد. بعد ها در جنبش اصلاح دینی همین نام به مخالفان استفاده از شمایل اطلاق گردید و شمایل شکنان ویرانی فراوانی در کلیساها به بار آوردند. در معنای استعاری، شمایل شکن به کسی گفته می شود که به آرمان ها یا اصول سنتی می تازد.