شمات
لغت نامه دهخدا
شمات. [ ش ُم ْ ما ] ( ع ص ، اِ )شادشوندگان به مکروهی و خرابی کسی ، و این جمع شامت است که اسم فاعل از شماتت باشد. ( آنندراج ) ( غیاث ).
شمات. [ ش ِ ] ( ع ص ، اِ ) زیانکاران. گویند: رجع القوم شماتاً؛ ای خائبین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید