شلکک

لغت نامه دهخدا

شلکک. [ ش ِ ک َ ] ( اِ ) سوراخی که در ته دیوارها کنند تا آبهای کثیف و چرکین و آب باران و جز آن از آن بیرون رود. || ناودان. ( از برهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(ش کَ ) (اِ. ) ۱ - ناودان . ۲ - سوراخ راه آب در ته دیوار.

فرهنگ عمید

ناودان، سوراخ راه آب در زیر دیوار.

پیشنهاد کاربران

بپرس