شلر ماکس

دانشنامه آزاد فارسی

شِلِر، ماکس (۱۸۷۴ـ۱۹۲۸)(Scheler, Max)
شِلِر، ماکس
فیلسوف اجتماعی و دینی آلمان، زادۀ مونیخ. در کارش تحت تأثیر پدیدارشناسی فیلسوف هموطنش، ادموند هوسِرْل، بود. شلر در دانشگاه های ینا، مونیخ و کلن تحصیل کرد. در کتابش با عنوان طبیعت همدلی(۱۹۱۳)، شیوۀ توصیف تفصیلی پدیدارشناسانۀ هوسرل را دربارۀ عواطف اجتماعی پیونددهندۀ انسان ها، به ویژه عشق و نفرت، به کار برد. بلافاصله پس از این اثر، مهم ترین کتابش، صورتگرایی در اخلاق و اصول اخلاقی غیرصوری ارزش ها(۱۹۱۳)، را در دو جلد نوشت و در آن به نقد رویکرد اخلاقی صوری ایمانوئل کانت پرداخت و مطالعۀ ارزش های جزئی را، آن گونه که در آگاهی پدیدار می شوند، جایگزین آن کرد. در ۱۹۲۰ به مذهب کاتولیک گروید و کتاب امر سرمدی در انسانرا در ۱۹۲۱ به منظور توجیه تغییر کیش خود نوشت و پس از آن اثر مهم دیگرش را دربارۀ جامعه شناسی شناخت، با عنوان گونه های شناخت و جامعه(۱۹۲۶)، به رشتۀ تحریر درآورد. شلر بعدها از مذهب کاتولیک بازگشت و فلسفه ای را براساس علوم تجربی بنا نهاد که در آن تمام دانش نظری و ارزش های دینی، امور تعالی یافتۀ انگیزه ها و سائق های انسان محسوب می شدند. این نظریه در آخرین کتاب او، جایگاه انسان در جهان(۱۹۲۸) مطرح شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس