شقیه

لغت نامه دهخدا

( شقیة ) شقیة.[ ش ِ قی ی َ ] ( ع اِ ) نوعی از جماع. ( منتهی الارب ).

شقیة. [ ش َ قی ی َ ] ( ع ص ) شقیه. مؤنث شقی. زن بدبخت. ج ، شَقیّات. ( یادداشت مؤلف ). || ( اِمص ) در تداول فارسی ، صلابت و سختی. ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

مونث شقی : زن بدبخت جمع شقیات یا در تداول فارسی صلابت و سختی .

پیشنهاد کاربران

بپرس