شقیری
لغت نامه دهخدا
شقیری. [ ش ُ ق َ ] ( اِخ ) ابوالعلاء احمدبن عبیداﷲ شقیری بغدادی. در دمشق سکونت داشت و در آنجا از هیثم بن خلف دوری و حامدبن محمدبن شعیب بلخی و جز آن دو حدیث شنید و عبدالوهاب بن عبداﷲ دمشقی از او روایت دارد. ( از لباب الانساب ).
شقیری. [ ش ُ ق َ ] ( اِخ ) ابوبکر احمدبن حسن شقیری بغدادی. از محدثان است و از احمدبن عبید روایت کرد و ابوبکربن شاذان و جز وی از او روایت دارند. مرگ وی بسال 317 هَ. ق. بود. ( از لباب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید