شفیعای هروی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا مشهور به پیشوا. از سادات حسینی هرات بود و در خط شاگرد فصیحی شاعر است که در دستگاه مرتضی قلی خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شکسته را خوش می نوشت و خط شکسته را به جایی رساند که به نام وی، شفیعایی خوانده می شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تکمیل کرد و به حد کمال رساند.
وی همچنین در شعر و ادب و نقاشی و تذهیب و استادی بی مانند بود. سفری به هند کرد و در بازگشت مدتی در اصفهان بسر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانکه در بعضی قطعات عباسی رقم کرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگی در مشهد درگذشت. قطعاتی با رقم «محمدشفیع الحسینی» دیده شده که در شیوه ی قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممکن است که محمد شفیع الحسینی دیگری نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته که درست در خط شفیعایی همسنگ و برابر شفیعا بوده است.
از شفیعا، قطعه ای مانده که در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مکتوب نموده و رقم «کتبه العبد خادم المساکین محمدشفیع ابن میرحسن الحسینی 1042 ه» دارد.
از دیگر آثار وی: یک قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دودانگ و کتابت جلی خوش، با رقم: «کتبه العبد المذنب محمدشفیع»؛ یک قعطه به قلم پنج دانگ و کتابت متوسط با رقم: «کتبه الحقیر محمدشفیع الهروی»؛ یک قطعه به قلم نیم دودانگ و نیم دودانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمدشفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع».