شفیع اوردن

خضر آمد الغیاث کنان از زبان آب.
خاقانی.
ور آبت نماند شفیع آر پیش
کسی را که هست آبروی از تو بیش.
( بوستان ) .
به قهر ار براند خدا از درم
روان بزرگان شفیع آورم.
( بوستان ) .
بازرگانان گریه و زاری کردند و خدای و پیغمبر شفیع آوردند، فایده نکرد. ( گلستان ) .
خدایا گر تو سعدی را برانی
شفیع آرد روان مصطفی را.
سعدی.