شفیانی، منوچهر (چهارمحال و بختیاری ۱۳۱۹ـ تهران ۱۳۴۶ش)
داستان نویس ایرانی، از مشهورترین داستان نویسانِ اقلیم گرای دهۀ ۱۳۴۰ش. پس از پایان تحصیلات متوسطه، به عنوان سپاهی دانش به خدمت در روستاهای پرت افتاده ای پرداخت که غرقۀ خشونت ها و تعصب های دیرینه اند. مجموعۀ داستان هایش با نام قرعۀ آخر (۱۳۵۶) منتشر شده است. اغلب داستان هایش از گفت وگوی معلم روستا با ده نشینان مایه می گیرند و اعتقادات، آداب و رسوم و خصلت های ناپسند روستاییان را مورد نکوهش طنزآمیز قرار می دهند. مرگی نابه هنگام داشت.
داستان نویس ایرانی، از مشهورترین داستان نویسانِ اقلیم گرای دهۀ ۱۳۴۰ش. پس از پایان تحصیلات متوسطه، به عنوان سپاهی دانش به خدمت در روستاهای پرت افتاده ای پرداخت که غرقۀ خشونت ها و تعصب های دیرینه اند. مجموعۀ داستان هایش با نام قرعۀ آخر (۱۳۵۶) منتشر شده است. اغلب داستان هایش از گفت وگوی معلم روستا با ده نشینان مایه می گیرند و اعتقادات، آداب و رسوم و خصلت های ناپسند روستاییان را مورد نکوهش طنزآمیز قرار می دهند. مرگی نابه هنگام داشت.