شفوع. [ ش َ ] ( ع ص ) ناقة شفوع ؛ ماده شتری که در یک دوشیدن دو شیردوشه را پر کند. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). اشتری که دو جای باید شیرش را از بسیاری. ج ، شفع. ( مهذب الاسماء ).
