شفل

لغت نامه دهخدا

شفل. [ ش َ ف َ ] ( اِ ) ناخن شتران بارکش. ( از ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( آنندراج ) ( از فرهنگ جهانگیری ). سم شتر. سپل شتر. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

ناخن شتربان بارکش ستم شتر

فرهنگ عمید

۱. ناخن شتر.
۲. ناخن فیل.

پیشنهاد کاربران

"شُفُل" ، shofol
"ش" و "ف" با آوای پیش.
سوت، سوت زدن،
مراجعه شود به " شُفُل انداختن"
گویش مردم شاهرود.

بپرس