شفقت رومی ( لاتین: Caritas romana ) داستانی تمثیلی و حکایتی پندآمیز است که در آن دختری به نام «پرو» به پدرش «سیمون» که زندانی و محکوم به مرگ از طریق محرومیت غذایی و گرسنگی است، مخفیانه از پستان هایش شیر می دهد. [ ۱] خاستگاه این حکایت روم باستان است و بیشتر در هنر بازتاب داشته است، به ویژه در دوره باروک؛ و گاهی از آن با عنوان «سیمون و پرو»[ الف] است.
این داستان در «نُه دفتر از کردار و گفته های به یادماندنی رومیان باستان»[ ب] [ ۲] به قلم والریوس ماکسیموس مورخ رومی ثبت شده است و به عنوان نمونه ای از یک نمونۀ برجسته از اعمال پیتاس ( مثلا تقوای فرزندی ) و غیرت و احترام رومی ارائه شده است. یک تابلوی نقاشی در معبد پیتاس این صحنه را به تصویر کشیده است. [ ۳] علاوه بر این، نقاشی های دیواری و مجسمه های سفالی قرن اول که در پمپئی حفاری شده اند، نشان می دهند که بازنمایی های بصری «سیمون و پرو» رایج بوده اند، با این حال دشوار است که بگوییم این ها پس از انتشار حکایت ماکسیموس کشیده داشته اند یا پیش از وجود داشته و الهام بخش داستان او بوده اند. [ ۴] در میان رومی ها، این موضوع در شیردهی یونو به هرکول بالغ - افسانه ای در تمدن اتروسک - بازتاب اسطوره ای داشت. [ ۵]
حکایت ماکسیموس از پرو و سیمون، چالش اِکفراسیس[ پ] [ ۶] زیر را مطرح می کند:[ ۷]
چشمان مردان با دیدن نقاشی این عمل از حیرت میخکوب می شود و با حیرت از منظره ای که اکنون پیش رویشان است، ویژگی های حادثه دیرینه را بازسازی می کنند و معتقدند که در آن خطوط ساکت اندام ها، بدن ها زنده اند و نفس می کشند. چنین اثری قاعدتاً در ذهن نیز رخ می دهد، تذکر و تلنگری برای به یاد آوردن رخدادهای گذشته در نقاشی ها چنان که گویی به تازگی روی داده اند، که بسیار مؤثرتر از تذکره های ادبی است.
حکایت سیمون با روایت تقریباً یکسانی با داستان مورخ رومی والریوس ماکسیموس همراه است که بعداً توسط پلینی بزرگ ( ۲۳–۷۹ پس از میلاد ) بازگو شد و در آن یک زن زندانی پلبی که توسط دخترش شیردهی می شد. [ ۸] با اعلام این موضوع به مراجع ذی ربط، حکم قضایی مادر ساقط می شود. با آنکه نگهبان زندان در آغاز تردید می کند و می اندیشد که آیا آنچه که او می بیند خلاف طبیعت است ( یک عمل لزبین گرایی ) ، اما کمی بعد نتیجه می گیرد که در واقع این نمونه ای از اولین قانون طبیعت است، یعنی عشق به والدین خود داشتن. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین داستان در «نُه دفتر از کردار و گفته های به یادماندنی رومیان باستان»[ ب] [ ۲] به قلم والریوس ماکسیموس مورخ رومی ثبت شده است و به عنوان نمونه ای از یک نمونۀ برجسته از اعمال پیتاس ( مثلا تقوای فرزندی ) و غیرت و احترام رومی ارائه شده است. یک تابلوی نقاشی در معبد پیتاس این صحنه را به تصویر کشیده است. [ ۳] علاوه بر این، نقاشی های دیواری و مجسمه های سفالی قرن اول که در پمپئی حفاری شده اند، نشان می دهند که بازنمایی های بصری «سیمون و پرو» رایج بوده اند، با این حال دشوار است که بگوییم این ها پس از انتشار حکایت ماکسیموس کشیده داشته اند یا پیش از وجود داشته و الهام بخش داستان او بوده اند. [ ۴] در میان رومی ها، این موضوع در شیردهی یونو به هرکول بالغ - افسانه ای در تمدن اتروسک - بازتاب اسطوره ای داشت. [ ۵]
حکایت ماکسیموس از پرو و سیمون، چالش اِکفراسیس[ پ] [ ۶] زیر را مطرح می کند:[ ۷]
چشمان مردان با دیدن نقاشی این عمل از حیرت میخکوب می شود و با حیرت از منظره ای که اکنون پیش رویشان است، ویژگی های حادثه دیرینه را بازسازی می کنند و معتقدند که در آن خطوط ساکت اندام ها، بدن ها زنده اند و نفس می کشند. چنین اثری قاعدتاً در ذهن نیز رخ می دهد، تذکر و تلنگری برای به یاد آوردن رخدادهای گذشته در نقاشی ها چنان که گویی به تازگی روی داده اند، که بسیار مؤثرتر از تذکره های ادبی است.
حکایت سیمون با روایت تقریباً یکسانی با داستان مورخ رومی والریوس ماکسیموس همراه است که بعداً توسط پلینی بزرگ ( ۲۳–۷۹ پس از میلاد ) بازگو شد و در آن یک زن زندانی پلبی که توسط دخترش شیردهی می شد. [ ۸] با اعلام این موضوع به مراجع ذی ربط، حکم قضایی مادر ساقط می شود. با آنکه نگهبان زندان در آغاز تردید می کند و می اندیشد که آیا آنچه که او می بیند خلاف طبیعت است ( یک عمل لزبین گرایی ) ، اما کمی بعد نتیجه می گیرد که در واقع این نمونه ای از اولین قانون طبیعت است، یعنی عشق به والدین خود داشتن. [ ۹]
wiki: شفقت رومی