شفقت بردن. [ ش َ ق َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) دلسوزی داشتن. رحمت آوردن. رقت آوردن : شه چو شفقت برد فرازآیندبر عملهای خویش بازآیند.نظامی.رحمتی کن که به سر میگردم شفقتی بر که به جان میسوزم.سعدی.