شفاه
لغت نامه دهخدا
شفاه. [ ش ِ ] ( ع مص ) مشافهة. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به مشافهه شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع شفه لبها لبان .
جمع شفه بمعنی لبها جمع شفه لبها و آن جمع شفت است که در اصل شفه بوده .
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید