شفانین

لغت نامه دهخدا

شفانین. [ ش َ ] ( ع اِ ) ج ِ شفنین [ ش َ / ش ِ ]. ( ناظم الاطباء ). ج ِ شفنین ، به معنی نوعی کبوتر که عوام یمامه خوانند. ( از اقرب الموارد ). ج ِ شفنین ( مرغ ). ( قانون ابوعلی سینا کتاب 3 ص 66 ) : گوشت شفانین گرم است و خشک و قوی. ( الابنیة عن حقایق الادویة ). و رجوع به شفنین شود.

فرهنگ فارسی

جمع شفنین بمعنی نوعی کبوتر که عوام یمامه خوانند .

پیشنهاد کاربران

بپرس