شفاعتگری

لغت نامه دهخدا

شفاعتگری. [ ش َ ع َ گ َ ] ( حامص مرکب ) درخواستگری.میانجی گری. خواهشگری. ( یادداشت مؤلف ) :
گردن و گوشی ز خصومت بری
چشم وسرینی به شفاعت گری.
نظامی.
قدرتی هجر تو در کشتن من برد بکار
که شفاعتگری اندازه تقدیر نبود.
نورالدین ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

در خواستگری میانجی گری خواهشگری

پیشنهاد کاربران

بپرس