شفاره

لغت نامه دهخدا

( شفارة ) شفارة. [ ش َ رَ ] ( ع مص ) اندک شهوت گردیدن. || نزدیک شدن شهوت کسی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). || کم شدن و ناقص گردیدن. ( آنندراج ).
شفاره. [ ش ِ رَ / رِ ] ( اِ ) راسو و شغار. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شغار شود.

فرهنگ فارسی

اندک شهوت گردیدن یا نزدیک شدن شهوت کسی .

پیشنهاد کاربران

بپرس