شغو

لغت نامه دهخدا

شغو. [ ش َغ ْوْ / ش ُ غ ُوو ] ( ع مص ) شغا. ( ناظم الاطباء ). ناهموار برآمدن دندانها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و رجوع به شغا شود.

شغو. [ ش ُغ ْوْ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَشْغی ̍، به معنی مرد ناهموار و درازدندان. ( آنندراج ). ج ِ اَشْغی ̍ و شَغْواء. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به اشغی و شغواء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس