همی دوم به جهان اندر از پی روزی
دو پای پرشغه و مانده ، با دل بریان.
عسجدی ( از انجمن آرا ).
و رجوع به شوغ و شوخ و شغر شود.|| آبله ای که در دست و پا از کار فرمودن و راه رفتن پدید آید. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شغیدن و شغه بستن شود.
شغه
لغت نامه دهخدا
همی دوم به جهان اندر از پی روزی
دو پای پرشغه و مانده ، با دل بریان.
|| آبله ای که در دست و پا از کار فرمودن و راه رفتن پدید آید. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شغیدن و شغه بستن شود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
۲. پینه و آبله که به سبب راه رفتن بسیار در پا ایجاد می شود: همی دوم به جهان اندر از پی روزی / دو پای پرشغه و مانده با دلی بریان (عسجدی: مجمع الفرس: شغه ).
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید