شغن

لغت نامه دهخدا

شغن. [ ش ُ غ َ ] ( ع اِ ) ج ِ شُغْنَة. ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به شغنة شود.

پیشنهاد کاربران

گیاهی است با چوب های که به واسطه سوراخ بودن وسط چوب آن برای درست کردن چوب سیگار کاربرد دارد

بپرس