شغال طلایی ( نام علمی: Canis aureus ) که به شغال معمولی و شغال آسیایی هم معروف است، از سگ سانان بومی شمال آفریقا، جنوب شرقی و مرکز اروپا، آناتولی، خاورمیانه و جنوب شرق آسیا است. این جانور از سوی اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان موجودی با کمترین نگرانی طبقه بندی شده است. این گونهٔ شغال جانوری اجتماعی است و به صورت خانوادگی ( نر و ماده و توله هایشان ) زندگی می کند و گاهی چند خانواده با هم به شکار می روند. این جانور انطباق پذیری خوبی با شرایط مختلف دارد و از منابع غذایی متنوعی شامل میوه ها، جوندگان، پرندگان، حشرات و سم داران کوچک تغذیه می کند. فرصت طلبی شغال در بهره گیری از منابع غذایی مختلف موجب شده تا این جانور در نقاط مختلفی پراکنده شود. آن ها در جستجوی غذا مسافت های طولانی را می پیمایند و توانایی شنا کردن را دارند.
... [مشاهده متن کامل]
شغال طلایی تنها شغال بومی ایران است. این جانور در ادبیات عامیانه آسیا، خاورمیانه و آفریقا حضور پررنگی دارد.
شغال جانوری همه چیزخوار و فرصت طلب است و غذای آن با توجه به فصل و منطقه زندگی تفاوت می کند. در بهاراتپور هند بیش از ۶۰ درصد غذای شغال ها از جوندگان، پرندگان و میوه ها تشکیل می شود و در کانهای هند بیش از ۸۰ درصد غذای خود را با خوردن از جوندگان، خزندگان و میوه ها تأمین می کنند. در قفقاز شغال ها بیشتر به شکار خرگوش و جوندگان کوچک همچون موش ها و همین طور پرندگانی چون قرقاول، مرغابی، دراج، آنقوت و انواع گنجشک می پردازند.
گلابی، ولیک، ازگیل و زغال اخته از جمله میوه هایی هستند که شغال ها معمولاً از آن ها تغذیه می کنند. آن ها همچنین به مزارع انگور، هندوانه، خربزه و انواع آجیل نیز دستبرد می زنند. در اطراف رود وخش در آسیای میانه تقریباً تمام غذای شغال ها در فصل بهار با خوردن نیشکر وحشی تأمین می شود و در زمستان از میوه زیتونهای وحشی تغذیه می کنند. در اطراف صحرای قره قوم در آسیای میانه شغال ها به شکار جربیل، مارمولک، مار، ماهی و موسکرات می پردازند و میوه های زیتون وحشی، توت، زردآلو، هندوانه، خربزه، گوجه فرنگی و انگور را نیز می خورند. در مجارستان ولها ( موش علفزار ) رایج ترین شکار شغال ها هستند و در ایتالیا به شکار خرگوش صحرایی و شوکاهای کوچک می پردازند.
بر اساس تحقیقی که در سال های ۳–۲۰۰۲ بر روی رژیم غذایی شغال در اسرائیل انجام شد. در ۳۹ درصد موارد غذای آن ها از سم داران ( ۸۰ درصد آن ها از حیوانات اهلی بودند که احتمالاً اکثراً به صورت لاشه مصرف شده اند ) ، ۳۱ درصد از میوه ها، ۳۰ درصد پرندگان، ۲۳٫۵ درصد از پستانداران کوچک، ۲۱ درصد از بی مهرگان و تنها ۹ درصد زباله تشکیل می شد ( مجموع درصدها بیشتر از صد است چون تعداد مواردی که هر نوع غذا در مدفوع آن ها مشاهده شده در نظر گرفته شده است ) . از نظر حجم غذایی سم داران با ۶۷ درصد بیشتر غذای شغال ها را تشکیل می دادند. اما در تحقیق های دیگری که در نقاط دیگر دنیا انجام شده سهم سم داران به این اندازه بالا نبوده است. در اکثر تحقیقات پستانداران کوچک به ویژه جوندگان ( موش، رات، جربیل، ول ) و در مرتبه بعدی پرندگان و میوه ها بیشترین غذای شغال ها را تشکیل می دادند. در جمهوری آذربایجان و آبخازیا نیز کویپو از طعمه های اصلی شغال زرد است.
... [مشاهده متن کامل]
شغال طلایی تنها شغال بومی ایران است. این جانور در ادبیات عامیانه آسیا، خاورمیانه و آفریقا حضور پررنگی دارد.
شغال جانوری همه چیزخوار و فرصت طلب است و غذای آن با توجه به فصل و منطقه زندگی تفاوت می کند. در بهاراتپور هند بیش از ۶۰ درصد غذای شغال ها از جوندگان، پرندگان و میوه ها تشکیل می شود و در کانهای هند بیش از ۸۰ درصد غذای خود را با خوردن از جوندگان، خزندگان و میوه ها تأمین می کنند. در قفقاز شغال ها بیشتر به شکار خرگوش و جوندگان کوچک همچون موش ها و همین طور پرندگانی چون قرقاول، مرغابی، دراج، آنقوت و انواع گنجشک می پردازند.
گلابی، ولیک، ازگیل و زغال اخته از جمله میوه هایی هستند که شغال ها معمولاً از آن ها تغذیه می کنند. آن ها همچنین به مزارع انگور، هندوانه، خربزه و انواع آجیل نیز دستبرد می زنند. در اطراف رود وخش در آسیای میانه تقریباً تمام غذای شغال ها در فصل بهار با خوردن نیشکر وحشی تأمین می شود و در زمستان از میوه زیتونهای وحشی تغذیه می کنند. در اطراف صحرای قره قوم در آسیای میانه شغال ها به شکار جربیل، مارمولک، مار، ماهی و موسکرات می پردازند و میوه های زیتون وحشی، توت، زردآلو، هندوانه، خربزه، گوجه فرنگی و انگور را نیز می خورند. در مجارستان ولها ( موش علفزار ) رایج ترین شکار شغال ها هستند و در ایتالیا به شکار خرگوش صحرایی و شوکاهای کوچک می پردازند.
بر اساس تحقیقی که در سال های ۳–۲۰۰۲ بر روی رژیم غذایی شغال در اسرائیل انجام شد. در ۳۹ درصد موارد غذای آن ها از سم داران ( ۸۰ درصد آن ها از حیوانات اهلی بودند که احتمالاً اکثراً به صورت لاشه مصرف شده اند ) ، ۳۱ درصد از میوه ها، ۳۰ درصد پرندگان، ۲۳٫۵ درصد از پستانداران کوچک، ۲۱ درصد از بی مهرگان و تنها ۹ درصد زباله تشکیل می شد ( مجموع درصدها بیشتر از صد است چون تعداد مواردی که هر نوع غذا در مدفوع آن ها مشاهده شده در نظر گرفته شده است ) . از نظر حجم غذایی سم داران با ۶۷ درصد بیشتر غذای شغال ها را تشکیل می دادند. اما در تحقیق های دیگری که در نقاط دیگر دنیا انجام شده سهم سم داران به این اندازه بالا نبوده است. در اکثر تحقیقات پستانداران کوچک به ویژه جوندگان ( موش، رات، جربیل، ول ) و در مرتبه بعدی پرندگان و میوه ها بیشترین غذای شغال ها را تشکیل می دادند. در جمهوری آذربایجان و آبخازیا نیز کویپو از طعمه های اصلی شغال زرد است.
