شعله بار

لغت نامه دهخدا

شعله بار. [ ش ُ ل َ / ل ِ ] ( نف مرکب ) شعله بارنده. افشاننده آتش پاره مانند باران. ( ناظم الاطباء ). شعله افشان. ( فرهنگ فارسی معین ) :
در جوف آب کار عتابت اگر کند
گردد بسان پنجه خود شعله بار دست.
حسین ثنایی ( از آنندراج ).
و رجوع به شعله افشان شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) گستراننده زبانه آتش .

پیشنهاد کاربران

بپرس