شعله افکن

شعله افکن وسیله ای مکانیکی است که برای تولید رشته ای کنترل شده از آتش طراحی شده است. شعله افکن ها کاربردهایی در امور نظامی و کشاورزی دارند. از کابرد های نظامی آن میتوان به:
آتشزدن سنگرهای دشمن
کشاورزی: سوزاندن علفها

شعله افکن (flamethrower)
اسلحه ای که جریانی از مایع سوزان را به بیرون می فرستد و آن را می توان علیه سربازان یا مواضع نیروها به کار برد. برای نخستین بار در ژوئیۀ ۱۹۱۵ آلمانی ها در جنگ جهانی اول در نبرد هوگ از آن استفاده کردند. از یک انبارک در قسمت عقب با مخزنی از نیتروژن فشرده و یک تانک محتوی حدود پنج لیتر مایع آتش زا تشکیل می شد. این مایع معمولاً مخلوطی از قطران زغال و بنزین بود. شلنگی از مخزن سوخت، مایع اشتعال پذیر را به دهانۀ آن هدایت می کرد. با فشاردادن ماشه، گاز مایع به دهانۀ اسلحه رانده می شد و در همان لحظه وسیلۀ احتراق آن را شعله ور می کرد. فشار گاز برای جلوراندن مایع شعله ور شده تا شعاع ۴۵متری کافی بود.