شعفر

لغت نامه دهخدا

شعفر. [ ش َ ف َ ] ( اِخ ) نام زنی است. || بطنی است از بنی ثعلبیة و ایشان را بنوالسعلاة گویند. || اسب شمربن حارث ضبی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس