شعرى

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
(به کسر شین) شعرانی یمانی ستاره درخشنده‏ای است واقع در صورت فلکی کلب اکبر که درخشنده‏ترین ستارگان ثواب است، نوعاً در ماههای تابستان در جنوب دیده می‏شود. دانشمندان نجوم گویند: فاصله این ستاره از زمین پانصد هزار برابر فاصله خورشید بازمین است و تشعشع آن چهل برابر خورشید. حجم آن به اندازه زمین، وزن آن به اندازه خورشید، فشردگی ذرات آن پانصد هزار بار از چگالی آب زیادتر است، اگر در فاصله خورشید بود. زمین و اهل آن را می‏سوزانید. در مجمع هست قوم خزانه ستاره شعری را می‏پرستیدند لذاست که قرآن فرموده: خدا پروردگار شعری است یعنی خدا را پرستش کنید نه شعری را. نا گفته نماند شعری نام دو ستاره است: شعرانی یمانی، شعرای شامی ولی ظاهراً مراد اولی است که آن از دومی درخشنده‏تر است و بدان علت برای نادانان معبود واقع گردیده بود.