شُعَرای متافیزیکی (metaphysical poets)
گروهی از شعرای انگلیسی ابتدای قرن ۱۷. ویژگی آثارشان به کارگیری دقیق و ماهرانۀ زبان و استفاده از تشبیهات غیر محتمل و یا دور از ذهن است. آن ها جدل و صناعات ادبی، چون تضاد و اغراق را برای ایجاد استادانۀ استعاره ها چنان به کار می گرفتند که به سبب خنده آور و یا عجیب بودن و یا حتی وقاحت و رکاکت محض، خواننده نیز مجذوب می شد. جان دان و اندرو مارول اشعاری به این سبک با مضامین طنز، جنسی، و مسائل جدی نوشته اند، در حالی که جورج هربرت به موضوعات مذهبی پرداخته است. واژۀ «متافیزیکی» در اصل با هدف انتقاد از این شعرا به کار می رفت. مثلاً ساموئل جانسون شکایت داشت که شعر این شعرا آکنده از مطالب نامأنوس و دور از ذهن است. بعد از دورۀ بازگشت سلطنت، از شهرت این شعرا کاسته شد، اما در قرن ۲۰ با مقالۀ «شعرای متافیزیک» (۱۹۲۱)، اثر تی اس الیوت، حیاتی دوباره یافت.
گروهی از شعرای انگلیسی ابتدای قرن ۱۷. ویژگی آثارشان به کارگیری دقیق و ماهرانۀ زبان و استفاده از تشبیهات غیر محتمل و یا دور از ذهن است. آن ها جدل و صناعات ادبی، چون تضاد و اغراق را برای ایجاد استادانۀ استعاره ها چنان به کار می گرفتند که به سبب خنده آور و یا عجیب بودن و یا حتی وقاحت و رکاکت محض، خواننده نیز مجذوب می شد. جان دان و اندرو مارول اشعاری به این سبک با مضامین طنز، جنسی، و مسائل جدی نوشته اند، در حالی که جورج هربرت به موضوعات مذهبی پرداخته است. واژۀ «متافیزیکی» در اصل با هدف انتقاد از این شعرا به کار می رفت. مثلاً ساموئل جانسون شکایت داشت که شعر این شعرا آکنده از مطالب نامأنوس و دور از ذهن است. بعد از دورۀ بازگشت سلطنت، از شهرت این شعرا کاسته شد، اما در قرن ۲۰ با مقالۀ «شعرای متافیزیک» (۱۹۲۱)، اثر تی اس الیوت، حیاتی دوباره یافت.
wikijoo: شعرای_متافیزیکی