شُعَراء، سوره
سورۀ شمارۀ ۲۶ به ترتیب مصحف و ۴۷ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۲۲۷ آیه و ۱۲۲۳ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره بیان حال شعراء و اشاره به شاعران حق گو و باطل گو در اواخر آن است. نام دیگر این سوره «طاسین میم» است؛ زیرا با حروف مقطعۀ «طسم» آغاز می شود. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و متوسط و دقیقاً نیم جزء قرآن است. دوازدهمین سوره از سوره های ۲۹ گانۀ مقطّعات است. یکی دیگر از نام های آن «جامعه» است، زیرا افزون بر مسائل گوناگون، داستان چند پیامبر و اقوام و ملل گذشته را نیز داراست. مضامین اصلی آن عبارت اند از توحید و خوف از آخرت و ایمان به وحی بر حضرت محمد (ص)، داستان موسی و هارون (ع) با فرعون و جادوگران، داستان حضرت ابراهیم (ع) با پدر و قومش، داستان حضرت صالح (ع) با قوم ثمود و ماجرای ناقۀ صالح، داستان حضرت نوح (ع) و کشتی ساختن او، داستان حضرت لوط (ع) و قومش و داستان حضرت هود (ع) با قوم عاد.
سورۀ شمارۀ ۲۶ به ترتیب مصحف و ۴۷ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۲۲۷ آیه و ۱۲۲۳ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره بیان حال شعراء و اشاره به شاعران حق گو و باطل گو در اواخر آن است. نام دیگر این سوره «طاسین میم» است؛ زیرا با حروف مقطعۀ «طسم» آغاز می شود. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و متوسط و دقیقاً نیم جزء قرآن است. دوازدهمین سوره از سوره های ۲۹ گانۀ مقطّعات است. یکی دیگر از نام های آن «جامعه» است، زیرا افزون بر مسائل گوناگون، داستان چند پیامبر و اقوام و ملل گذشته را نیز داراست. مضامین اصلی آن عبارت اند از توحید و خوف از آخرت و ایمان به وحی بر حضرت محمد (ص)، داستان موسی و هارون (ع) با فرعون و جادوگران، داستان حضرت ابراهیم (ع) با پدر و قومش، داستان حضرت صالح (ع) با قوم ثمود و ماجرای ناقۀ صالح، داستان حضرت نوح (ع) و کشتی ساختن او، داستان حضرت لوط (ع) و قومش و داستان حضرت هود (ع) با قوم عاد.
wikijoo: شعراء،_سوره