شعر زائد

چشم را به رنج دارد. ( یادداشت مؤلف ) . موی فزونی را گویند که هم پهلوی مژگان بروید. رستنی ناهموار، نه به راستا و نسق مژه طبیعی ، و ناهمواری وی آن باشد که بعضی سر فرودآرد و بعضی به چشم اندر خلد و بدان اشک آمدن گیرد و چشم خیره شود. ( ذخیره خوارزمشاهی ) .