شعر تام

[ویکی فقه] شعر تام، به معنای شعرِ دارای سه رکن وزن، کلام مخیّل و نغمه مناسب است.
شعر تام نوعی شعر است که دارای سه رکن باشد: ۱. وزن، یعنی تناسب و ترتیب ابعاد موسیقی، زیرا بعضی از اوزان مقتضی سبک سری و بعضی، مقتضی وقار است. ۲. کلام مخیّل که عبارت است از: قضایای مخیّلی که در شعر به کار می رود و ماده اصلی آن را تشکیل می دهند. ۳. نغمه مناسب؛ هر نغمه ای حکایت از حالت خاصی می کند؛ مثلاً نغمه حزین حکایت از حزن و نغمه غلیظ حکایت از غلظت می کند. هر گاه این سه عنصر جمع شود، شعر کامل می شود و آن را «شعر تام» می نامیم. ارزش شعر با این عناصر شناخته می شود و بالاترین و پست ترین آنها در مقام و مرتبه معلوم می شود.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مظفر، محمدرضا، المنطق.
۱. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۳۰۲.
...