شعثاء

لغت نامه دهخدا

شعثاء. [ ش َ ] ( ع ص )زن ژولیده موی. ج ، شُعث. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). تأنیث اشعث به معنی زن پریشان موی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به اشعث شود.

شعثاء. [ ش َ ]( اِخ ) بنت عبداﷲ قرشیه صحابیة است. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس