شَعْبی، ابوعَمْرْو عامِر (کوفه ۲۰/۱۹ـ۱۰۳ق)
محدث، فقیه، شاعر، و از نخستین قُرّاءِ قرآن. از بسیاری صَحابه چون حضرت علی (ع) و دیگران حدیث نقل کرده و نزد خلفای اموی مقرب و معزز بوده است؛ چنان که به قصد دیدار عَبْدُالْمَلک بن مرَوان به شام رفت و به عنوان سفیر وی به مصر و روم عازم شد. در قیام عَبْدُالرّحمن بن محمد بن اَشْعَث، بر حَجّاج شورید، اما پس از چندی اظهار ندامت کرد. در زمان عُمَر بن عَبْدُالْعزیز مدتی قاضی کوفه شد.
محدث، فقیه، شاعر، و از نخستین قُرّاءِ قرآن. از بسیاری صَحابه چون حضرت علی (ع) و دیگران حدیث نقل کرده و نزد خلفای اموی مقرب و معزز بوده است؛ چنان که به قصد دیدار عَبْدُالْمَلک بن مرَوان به شام رفت و به عنوان سفیر وی به مصر و روم عازم شد. در قیام عَبْدُالرّحمن بن محمد بن اَشْعَث، بر حَجّاج شورید، اما پس از چندی اظهار ندامت کرد. در زمان عُمَر بن عَبْدُالْعزیز مدتی قاضی کوفه شد.
wikijoo: شعبی،_ابوعمرو_عامر_(کوفه_۲۰/۱۹ـ۱۰۳ق)