شعبتان. [ ش ُب َ ] ( اِخ ) پشته ای است که دو شاخ بلند دارد یا این دیگر است. ( منتهی الارب ). کوهی است که دو برآمدگی شاخ مانند دارد. ( از اقرب الموارد ) ( از معجم البلدان ).
