شظیظ

لغت نامه دهخدا

شظیظ. [ ش َ ] ( ع ص ) چوب شکافته شده. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || جوال بسته. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). ج ، اشظاظ. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس