شطرنج چینی

شطرنج چینی ( به انگلیسی: Chinese chess ) یا ژیانگ چی ( به انگلیسی: Xiangqi ) ( به چینی: 象棋 ) یک بازی استراتژیکی و تخته ای دو نفره است که یکی از محبوب ترین بازی های تخته ای در چین به شمار می رود. از بازی های هم خانوادهٔ آن می توان به شطرنج غربی ( یا بین المللی یا همان شطرنج رایج ) ، شوگی، جانگی و شطرنج هندی اشاره کرد. علاوه بر چین این سرگرمی در ویتنام هم از دیرباز شناخته شده است. این بازی رزم بین دو ارتش را برای تسخیر شاه دشمن نشان می دهد.
نظریهٔ رایج مورد قبول، که توسط هارولد جیمز راتون موری مطرح شده، بیان می کند که بازی هایی که از خانوادهٔ شطرنج هستند در اصل از هند نشئت گرفته اند و سپس از آنجا به سایر نقاط جهان گسترش یافتند. یکی از شاخه های شطرنج به صورت شطرنج چینی امروز تکامل یافته است که ممکن است از بازی های دیگری که در آن زمان در چین بازی می شد نیز تأثیرگرفته باشد.
منابعی که در مورد بازی شطرنج چینی وجود دارد، به دوران جنگ های ایالتی بازمی گردد. امپراتور وو از ژو شمالی، در سال ۵۶۹ پس از میلاد کتابی نوشت. اعتقاد بر این است که در آن کتاب قوانین یک بازی بر پایه نجومی به نام ژیانگ چی ( xiangqi ) پرداخت. کلمه "ژیانگ چی" اغلب به صورت " بازی فیل ها " یا " بازی اشکال " ترجمه می شود.
با گسترش اقتصادی و فرهنگی دودمان چینگ، ژیانگ چی وارد یک مرحلهٔ جدید شد. مکتب های متفاوتی از محفل های بازیکنان روی کار آمد. با شهرت یافتن ژیانگ چی، کتاب ها و راهنماهای متفاوتی دربارهٔ تکنیک های بازی منتشر شدند. این موارد نقش مهمی در محبوبیت شطرنج چینی و بهبود تکنیک های بازی در دوران مدرن شد. [ ۱]