شطرنج رمانتیک

شطرنج رمانتیک سبکی از شطرنج است که در قرن هجدهم تا افول آن در دهه 1880 رایج بود. این سبک از شطرنج بر مانورهای سریع و تاکتیکی به جای برنامه ریزی استراتژیک بلند مدت تاکید دارد.
بازیکنان شطرنج رمانتیک برنده شدن را در درجه دوم بعد از برد با سبک می دانند. [ ۱] دوره رمانتیک بازی با دوره های علمی، هایپر مدرن و دینامیسم جدید دنبال شد. [ ۱] [ ۲]
بازی های این دوره عموماً شامل بازه های 1. e4 مانند گامبیت شاه و جوئوکو پیانو بود. باز کردن پیاده های سمت وزیر محبوب نبود و به ندرت بازی می شد.
پایان دوره رمانتیک را عموماً با مسابقات وین در سال 1873 می شناسند، جایی که ویلهلم اشتاینیتز بازی موقعیتی و بازی بسته را رایج کرد. [ ۳] این تسلط عصر جدیدی از شطرنج به نام مکتب " مدرن " یا کلاسیک را آغاز کرد که تا دهه 1930 ادامه داشت، زمانی که هایپرمدرنیسم رواج یافت.
به طور کلی تصور می شود که دوران رمانتیک با الکساندر مک دانل و لوئی چارلز ماهه د لا بوردونیس ، دو شطرنج باز برتر دهه 1830 به اوج خود رسیده است. [ نیازمند منبع] نیاز به منبع ]
دهه 1840 تحت سلطه هوارد استونتون بود و دیگر بازیکنان برجسته آن دوران شامل آدولف اندرسن ، دانیل هارویتز ، هنری برد ، لوئیس پاولسن و پل مورفی بودند.
بازی جاودانه ، که توسط اندرسن و لیونل کیزریتزکی در 21 ژوئن 1851 در لندن بازی شد ، جایی که اندرسن فداکاری های جسورانه ای برای تضمین پیروزی کرد، هر دو رخ و یک فیل و سپس وزیر خود را قربانی کرد و سپس حریف خود را با سه مهره کم ارزش باقی مانده اش مات کرد، نمونه ای عالی از شطرنج رمانتیک محسوب می شود. [ ۴]
علیرغم شهرت دوران رمانتیک به بازی های تاکتیکی و ترکیب های تند، بازی های موضعی و بازی های بسته در این دوران اصلاً ناشناخته نبودند. آنها در مسابقات لندن در سال 1851 که به طور گسترده به عنوان اولین تورنمنت واقعی شطرنج در نظر گرفته می شود، برجسته ظاهر شدند.
پل مورفی اغلب از "شطرنج کسل کننده" شکایت می کرد و از دفاع سیسیلی و گشایش های پیاده وزیر برای ادامه این نوع بازی انتقاد داشت. مورفی در مسابقات خود شرطی را قید کرد که حداقل نیمی از بازی ها باید با 1. e4 e5 شروع می شدند.
در طول دهه 1930، آلمان نازی شطرنج را به عنوان یک ابزار سیاسی انتخاب کرد و به همین منظور تبلیغاتی را منتشر کرد که ادعا می کرد عصر شطرنج رمانتیک، که تحت سلطه بازیکنان آریایی بی باک مانند مورفی و آندرسن بود، بعدا توسط شطرنج موضعی «بزدل و خسیس» برخی از بازیکنان یهودی مانند اشتاینیتز، امانوئل لاسکر و دیگران از مسیر خارج شده است. [ ۵]