شصیبه

لغت نامه دهخدا

( شصیبة ) شصیبة. [ ش َ ب َ ] ( ع اِمص ) سختی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). ج ، شصائب. گویند: دفع اﷲ شصائب الامور؛ ای شدائدها. ( ناظم الاطباء ). مصیبت. ج ، شصائب. ( مهذب الاسماء ). || سختی زندگانی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || قحط. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس