شش میر. [ ش َ / ش ِ ] ( اِخ ) کنایه از شش تن امیرزادگان دقیانوس است که از وی گریختند و در غاری پنهان شدند و اصحاب کهف آنانند : کرده از بهر رهبری شش میرگربه ای را نبی سگی را پیر.( آنندراج ).
