شش بلوکی

لغت نامه دهخدا

شش بلوکی. [ ش ِ ب ُ ] ( اِخ ) تیره ای از ایل قشقایی ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 79 ). یکی از طوایف ایل قشقایی ایران و مرکب از شش هزار خانوار است که مسکن آنها در سرحد چهار دانگه است که عبارت از آس پاس و کوشک زرد و کوه سفید و نمدان باشد. ( یادداشت مؤلف ).

دانشنامه آزاد فارسی

شِشْ بُلوکی
طایفه ای از ایل بزرگ قشقایی. این طایفه از ۴۲۰۹ خانوار چادرنشین، از تیره های آهنگر، اسلاملو، امیرخانلو، بچگانی، بلوردی، بهلولی، جعفرلو، چهارمحال لو، دوقوزلو، رحیمی، شورباخورلو، عرب چرپانلو، عرب شاملو، علی قیالو، عمله، قجرلو، قره یارلو، قورت، کله لو، کوهی و هیبت لو که هر یک به چندین تیرۀ کوچک تر تقسیم شده اند، تشکیل یافته است. سردسیر شش بلوکی ها غالباً در سرحد چهاردانگه، شهرمیان، کوشک زر، نمدان، آس و پاس و برخی نواحی اقلید و گرمسیر آنان در فراشبند، بوشکان و دشتی واقع است. ریاست و کلانتری طایفۀ شش بلوکی در قرون اخیر در دست اولاد حیدرخان، پسر رستم خان شش بلوکی، بوده است.

پیشنهاد کاربران

شیش بیگلو، یکی از طوایف ششگانه قشقایی. شیش بیگلو در واقع به معنای فرماندهان تنومند است. این طایفه به علت این که دارای روسای قوی هیکل و تنومند بوده است، به این نام معروف شده است.

بپرس