شش بانو

لغت نامه دهخدا

شش بانو. [ ش َ / ش ِ ] ( اِخ ) شش بانوی پیر. ماه و پنج سیاره ؛ یعنی عطارد و زهره و مریخ و مشتری و زحل. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( آنندراج ).

شش سیاره : زحل مشتری مریخ زهره عطارد قمر ( در نظر قدما ) .

(ش ) (اِمر. ) (کن . ) شش سیاره : زحل ، مشتری ، مریخ ، زهره ، عطارد و قمر (در نظر قدما ).

ماه و پنج سیارۀ عطارد، زهره، مریخ، مشتری، و زحل، شش خاتون، شش عروس، شش بانوی پیر.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید