شش انداز

/SeSandAz/

لغت نامه دهخدا

شش انداز. [ ش َ / ش ِ اَ ] ( نف مرکب ) نراد و کسی که نرد بازی کند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). || کسی که شش بجول بازی نماید. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از برهان ). || کسی که شش گوی مدور الوان در هوا اندازد بنحوی که پیوسته چهار عدد آنها در هوا باشد و دو عدد در دست وی آن چنانکه هیچ یک از آنها به زمین نیفتد. ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) ( از برهان ) :
برون آمد ز پرده سحرسازی
شش اندازی بجای شیشه بازی.
نظامی.
|| ( اِ مرکب ) ماه شب چهارده را نیز گویند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) ( برهان ). || نوعی از خورش که از تخم ماکیان با پیاز ترتیب دهند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - کسی که شش بجول بازی کند . ۲ - کسی که نرد بازد نراد . ۳ - کسی که شش گوی الوان مدور از چوب یا غیر آن به هر دو دست بگیرد و بر هر دستی سه عدد در هوا اندازد و گیرد به طوری که هچیک بر زمین نیفتد و پیوسته چهار عدد آن در هوا باشد . ۴ - ماه شب چهاردهم بدر . ۵ - نوعی خورش که از تخم مرغ با پیاز ترتیب دهند .

فرهنگ معین

(ش اَ ) (ص فا. ) = شش اندازه : ۱ - کسی که شش بجول بازی کند. ۲ - کسی که نرد بازد، نراد. ۳ - کسی که شش گوی الوان مدور از چوب یا غیر آن به هر دو دست بگیرد و بر هر دستی سه عدد، در هوا اندازد و گیرد بطوری که هیچ یک زمین نیفتد و پیوسته چهار عدد آن در هوا باشد.

فرهنگ عمید

۱. کسی که نرد بازی می کند.
۲. بجول باز که با شش بجول بازی می کند.
۳. کسی که شش گوی به هوا اندازد و بگیرد به طوری که مرتب چهارتای آن در هوا باشد و دو تای دیگر در دو دست خودش: برون آمد ز پرده سحرسازی / شش اندازی به جای شیشه بازی (نظامی۲: ۱۲۷ ).
۴. نوعی اشکنه که با پیاز، روغن، و تخم مرغ تهیه می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس