شست گر

لغت نامه دهخدا

شست گر. [ ش َگ َ ] ( ص مرکب ) شست گیر. تیرانداز و کماندار. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از برهان ). رجوع به شست گیر شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) تیر انداز کماندار .

فرهنگ معین

( ~ . گَ ) (ص مر. ) کمان دار، تیر - انداز.

پیشنهاد کاربران

بپرس